کور / شعر / پردېسه هيله

پردېسه هيله

ستاپـه جدايي کې ولــوله بـه شمه
لکه سـوراور لمبــه لمبــه بـــه شمه



ساقي که يـوه پياله دې بـله را کړه
دښکلـوښکلــونــنـــداره بـــه شمه



شونډی دي ولي راتـــه بوځي کـړلې
زه دغــليــم حـومــه حومه به شــــمـــه



کــه راتـــه پټــه اشـــــاره دي وکـــړه
لکــــه ربــاب نــغمه نــغمه بــه شمه



که ګرمه غېږکې دي مانه لوبـوې
دزړه مــاڼۍکـې دي مېلمه به شمه



ګــرانــې ګنامـــې راتـــــه وښـــيه پټ
ګـرېــوان ته اوښکه مېلمنه بــه شمــه



که مې په غوږکې راته پټ و وايـې
غـمـازتـه  زه  تــوره تـېـره  بــه شـمـه



دعشق کعبې ته دي سجدې کومه
ستاددېـــدن پلمـه پلمه بـــــــــه شمه



مـا دوصـال پــه ټـال کـې وځــنـګـوه
لکـه بنګي نـېـشه نـېـشه بــه شـمـه



دګل غـوټــۍ مـي پــه خنـدا سپـړوه
زه دسپـرلي خــوږه وږ مــه بــه شمـه


 
پـردېسه هيله مې پـوره کـړه ګــرانې
ستاپـه سينه سجده سجده به شمه



درته داوښکو به هارونــه جوړکړم
ستاپــه پښــوکـې صــدقـــه بـه شمه



له يـاري دي  ولي زمــا اينکار وکړ؟
لـــــکــه ښيـــښه زره زره بـــه شـــمـــه



کـــه دو صــال دي بــارانـونـــه وشــول
لکـه سورګل غونچه غونچـه بـه شـمه



کـه مي لـه ميني تـه پښېمانـه شــولې
ســلام پښـوکــې ځـــولانـه بــــه شمـه